«Θα πρέπει να σας πω ότι το έργο των Antique είναι ιδιαίτερα δύσκολο στην Κοπεγχάγη, θέλουμε πάρα πολλούς βαθμούς και μία πολύ καλή θέση για να είμαστε του χρόνου στο διαγωνισμό».
Με διφορούμενο χρησμό έκλεισε η ελληνική επιλογή στο Rex την 6η Μαρτίου του μακρινού 2001. Υπήρχε μία αμηχανία στην ανακοίνωση του αποτελέσματος, άλλο ήθελε η επιτροπή και άλλο το κοινό. Η Δάφνη Μπόκοτα κάλυψε πολύ κομψά τον ενθουσιασμό της και έκλεισε τη βραδιά φωνάζοντας στη σκηνή τους πρωτοεμφανιζόμενους Antique. Ήταν η πρώτη φορά που τραγουδούσαν live σε ελληνικό κοινό και έδειχναν ετοιμοπόλεμοι.
Η επιστροφή της Ελλάδας το 2001 κάθε άλλο πάρα εύκολη ήταν. Έχοντας πίσω μας μία πενταετία με μέτρια αποτελέσματα, αποκλεισμούς και απουσίες, η ελληνική επάνοδος έμοιαζε καταδικασμένη. Ακόμα και μία θέση στη δεκάδα δεν εξασφάλιζε την παρουσία μας την επόμενη χρονιά αφού με τους τότε κανονισμούς χρειαζόμασταν παραπάνω από 100 βαθμούς για την πρόκριση. Βέβαια επικρατούσε ένας ενθουσιασμός γύρω από το τραγούδι, μετά από χρόνια είχαμε συμμετοχή με αξιώσεις, κάτι πολύ παραπάνω από όσα είχαμε ζήσει τα προηγούμενα χρόνια.
20 χρόνια πριν η Eurovision δεν είχε καμία σχέση με τη σημερινό πολυσυλλεκτικό και εκσυγχρονισμένο θέαμα. Ήταν ένας τηλεοπτικός διαγωνισμός στα όρια του καλτ που ζούσε την αναγέννηση του με την απελευθέρωση της γλώσσας. Οι ανατολικές χώρες έμπαιναν πιο δυναμικά στη βαθμολογία, οι Big 4 ήταν γεμάτες επιτυχίες και αδιαφορούσαν ενώ οι σκανδιναβικές ακολουθούσαν τη γραμμή της δική τους pop. Κάτι έλειπε, μία πρόταση που θα αλλάξει τα δεδομένα στη βαθμολογία.
Οι προηγούμενοι διοργανωτές τα είχαν καταφέρει άψογα. Μέσα στο Globe Arena η Eurovision ξεπέρασε όλα τα φεστιβαλικά κλισέ και ανέβηκε στα επίπεδα των σύγχρονων παραγωγών. Οι διάδοχοι Δανοί πείσμωσαν και άνοιξαν το Parken Stadium προσπαθώντας μία αναβάθμιση από φεστιβάλ της pop σε πανευρωπαϊκό συναυλιακό party. Ήταν μία φιλόδοξη επιλογή αλλά δεν έδενε με το στόχο, δεν έδινε παλμό στα τραγούδια – αντίθετα έδινε την εντύπωση μίας πολύ καλά στημένης πρόβας. Το μεγάλο φαβορί της βραδιάς ήταν η Natasha St-Pier και έμοιαζε να διεκδικεί χωρίς δυνατό αντίπαλο. Σλοβενία (Energy), Ισπανία (Dile Que La Quiero) και Μάλτα (Another Summer Night) έδειχναν να απορρυθμίζονται μεταξύ σκηνής και οθόνης. Προτελευταίο στη σειρά εμφάνισης το Die for you, όλοι περιμέναμε να δούμε αν θα κάνουμε τη διαφορά.
Η καλοκαιρινή μεσογειακή εισαγωγή του τραγουδιού και η γρήγορη εναλλαγή σε σουηδική pop ήταν μία πρόταση που ενθουσίασε. Η εμφάνισή μας στηριγμένη σε πολύ απλά στοιχεία, άψογα φωνητικά και χορογραφία που δεν αγχώνει αλλά γοητεύει. Οι Antique, Έλενα και Νίκος λαμπεροί στις θέσεις τους χωρίς υπερβολές και προχειρότητες. Μετά από πολλά χρόνια η ελληνική παρουσία ξεπερνούσε τις αδυναμίες της και πρότεινε αυτό που έλειπε εκείνη την εποχή, το hit του καλοκαιριού.
Για πρώτη φορά η ελληνική συμμετοχή ψηφίστηκε από όλες τις χώρες, με 10 από Ισραήλ, 12 από Ισπανία και Σουηδία. Ξεπεράσαμε τους εαυτούς μας και τα φαβορί αλλά όχι τη Δανία και τη νικήτρια Εσθονία. Και οι δύο βρέθηκαν στην καλύτερη στιγμή της τύχης τους,
άρεσαν εκείνο το βράδυ όσο ποτέ ξανά. Το «Never ever let you go» των φίλων Rollo + King εμφανίστηκε τελευταίο και έκλεισε με country, ένα είδος μουσικής που δεν είχε εμφανιστεί ξανά αλλά αποδείχτηκε δημοφιλές στο διαγωνισμό. Οι νικητές Tanel Badar και Dave Benton με την πολύτιμη επί σκηνής σύμπραξη του χορευτικού 2XL κέρδισαν το televoting με 9 δωδεκάρια, ανάμεσά τους και το ελληνικό. Όσες ώρες κι αν αφιερώσουμε σε προβλέψεις και αναλύσεις, η Eurovision πάντα κρατάει για την τελική αναμέτρηση ένα απλό, ίσως πολύ απλό τραγούδι που κερδίζει τη στιγμή και χάνεται στο χρόνο ως ένα μόνιμο ερωτηματικό.
Κανένα ωστόσο ερωτηματικό δεν έμεινε για την επιτυχία του Die for you που πέρασε στο πανευρωπαϊκό chart, έφτασε ως το 4 ενώ σκαρφάλωσε αντίστοιχα στο σουηδικό, νορβηγικό, ρουμάνικο top 10 και βέβαια το Ν.1 της Ελλάδας. Όλα αυτά πρωτοφανή για ελληνική συμμετοχή. Στη χώρα τους επέστρεψαν θριαμβευτές, το κοινό και τα ραδιόφωνα τους ενσωμάτωσαν στην ελληνική μουσική και ακολούθησαν εμφανίσεις, συναυλίες, album και συνεργασίες με μεγάλα ονόματα. Στις αναμνήσεις μας, τις συζητήσεις μας και τις αναφορές το Die for you παραμένει η πρώτη μας νίκη, το τραγούδι που τόνωσε το ηθικό μας και απέδειξε ότι το τραγούδι κερδίζει, όχι η χώρα.
Υ.Γ. Στους δημιουργούς της επιτυχίας, το Νίκο Τέρζη και τον Αντώνη Παππά, την Έλενα Παπαρίζου και το Νίκο Παναγιωτίδη αφιερώνουμε αυτό το άρθρο, τους ευχαριστούμε γιατί άνοιξαν το δρόμο προς την επιτυχία, το πρώτο ελληνικό βραβείο.
Πηγή: Γιώργος Φούκος από Ogae Greece
